ئەگەر فەرموودەشی لەسەر نەبێت بەڵام وتەی شافعی لەسەرە!

ئیبن ئەبی حاتیمی ڕازی بەسەنەدی خۆی دەگێڕێتەوە لە ئەبو حومەیدی كوڕی ئەحمەدی بەصرەییەوە لە كتێبی "آداب الشافعي ومناقبه" ل 64، دەڵێت:

«كُنْتُ عِنْدَ أَحْمَدَ بْنِ حَنْبَلٍ نَتَذَاكَرُ فِي مَسْأَلَةٍ، فَقَالَ رَجُلٌ لأَحْمَدَ: يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، لا يَصِحُّ فِيهِ حَدِيثٌ، فَقَالَ: إِنْ لَمْ يَصِحَّ فِيهِ حَدِيثٌ، ‌فَفِيهِ ‌قَوْلُ ‌الشَّافِعِيِّ، ‌وَحُجَّتُهُ أَثْبَتُ شَيْءٍ فِيهِ»

واتە: «لە خزمەت ئەحمەدی كوڕی حەنبەل بووین باسی مەسەلەیەكمان دەكرد، كەسێك وتی: باوكی عەبدوڵا! هیچ فەرموودەیەك لەو بارەوە بە صەحیحی نەهاتووە، ئەحمەد وتی: ئەگەر فەرموودەیەكی صەحیحی لەسەر نەبێت بەڵام وتەی شافعی لەسەرە، بەڵگەكەشی چەسپاوترین شتە لەو بارەوە».

بشڕوانە:

«تاريخ بغداد» (2/ 407) ت بشار، و«حلية الأولياء وطبقات الأصفياء» (9/ 102) ط السعادة، و«مناقب الشافعي» للبيهقي (2/ 154)، و«تاريخ دمشق» (51/ 350)، و«التقييد لمعرفة رواة السنن والمسانيد» (ص44)، و«تهذيب الكمال» (24/ 372).